نتایج بینایی کارگذاری لنز آرتیزان در بیماران با جراحی کاتاراکت همراه با عارضه

هدف: ارزیابی تاثیر و بی‌خطری لنز آرتیزان اولیه در جراحی عارضه‌دار شده کاتاراکت. روش پژوهش: در این مطالعه گذشته‌نگر، 49 چشم که جراحی کاتاراکت آن‌ها دچار عارضه شده بود و تحت کارگذاری لنز آرتیزان به صورت اولیه قرار گرفته بودند، بررسی شدند. پرسشنامه‌ای شامل اطلاعات جمعیت‌شناسی و عوارض قبل و پس از عمل برای تمامی بیماران تکمیل شد و بیماران از لحاظ نتایج بینایی و بروز عوارض مورد بررسی قرار گرفتند. دید بدون اصلاح (UCVA) و دید اصلاح‌شده (BCVA) و معادل کروی (SE) قبل و پس از کارگذاری IOL به یکدیگر مقایسه شدند. یافته‌ها: میانگین سن شرکت‌کنندگان در مطالعه، 8/12±68 سال بود. تعداد 37 بیمار (5/75 درصد) مرد و متوسط دوره پی‌گیری پس از جراحی، 8/14±7/30 ماه بود. تمامی بیماران حداقل 6 ماه دوره پی‌گیری داشتند و اطلاعات آخرین معاینه، تحلیل شد. متوسط UCVA از 64/0±40/1 لوگمار به 48/0±82/0 لوگمار پس از جراحی بهبود یافت (001/0P<). BCVA متوسط به طور معنی‌داری از 40/0±58/0 لوگمار در ابتدا به 41/0±44/0 لوگمار در معاینه پی‌گیری نهایی بعد از جراحی بهبود یافت (008/0P=). تغییر در معادل‌کروی معنی‌دار نبود و از 55/1±13/0- لوگمار در زمان قبل از جراحی به 88/1±6/0- لوگمار تغییر کرد (724/0P=). . در همه چشم‌ها، IOL در موقعیت مطلوب قرار داشت. عوارض پس از عمل شامل رسوبات گذرا بر روی لنز در 5 بیمار و افزایش فشار داخل چشمی در یک مورد بود. نتیجه‌گیری: کارگذاری لنز آرتیزان به صورت اولیه در جراحی عارضه‌دار شده کاتاراکت، یک روش ایمن و موثر است. با توجه به نتایج مطلوب بینایی و میزان پایین عوارض، این نوع از IOL ها به عنوان جایگزین مناسب برای اصلاح آفاکی در جراحی عارضه‌دار شده کاتاراکت که حمایت کپسولی مناسب ندارند، محسوب می‌شوند.